simply homemade: Little oval pouch tutorial

simply homemade: Little oval pouch tutorial

Παραγωγική ημέρα αυτή! Ακολουθώντας το tutorial έφτιαξα ένα όμορφο τσαντάκι!

Ευχαριστούμε πολύ για τις οδηγίες!

Καλημέρα!

Λία

Το νέο μου απόκτημα!

Χρόνια ήθελα να μάθω να ράβω! Από μικρή έβλεπα την μητέρα μου να μου φτιάχνει φουστίτσες, φορεματάκια και το είχα απωθημένο...

Και να! Δεν το σκέφτηκα παραπάνω από 1-2 μέρες. Μία ραπτομηχανή για αρχή, ένα ψαλίδι και ένα σετ εργαλείων ραπτικής από το ΙΚΕΑ..

Και.. πολύ πολύ surfing στο internet! Sites, YouTube, tutorials, videos! Σε μία εβδομάδα έμαθα όσα δεν μπορούσα να φανταστώ!

Έτσι έβαλα κάτω το πρώτο μου πανί και έφτιαξα την πρώτη μου φούστα μέσα σε λίγες ώρες από το "κατέβασμα" του πατρόν: εκτύπωση, πέρασμα σε χαρτί, σημείωμα στο ύφασμα, κόψιμο.. ράψιμο!!!

Θα ακολουθήσουν φωτογραφίες από την πρώτη μου απόπειρα!

Καλή αρχή!

Απομεινάρια μιας ημέρας

"Κάθε εποχή έχει και τα δικά της". Χαρακτηριστική φράση γηραιότερου σε αμπελοφιλοσοφικές συζητήσεις κυριακάτικου απογεύματος (κάπου εκεί.. ανάμεσα στην ώρα που ακούγεται το σήμα της Αθλητικής Κυριακής και του βραδινού δελτίου ειδήσεων της ΝΕΤ - ΕΤ2 κάποτε).
Όπως κάθε νέος οποιασδήποτε εποχής, έτσι και εγώ νοιώθω ότι αυτή η ρημάδα η δική μας κάτι διαφορετικό έχει από τις προηγούμενες. Κάτι..
Ξυπνάμε αγχωμένα αφού έχουμε κάνει snooze στο ξυπνητήρι 1-2 φορές. Σερνόμαστε στο μπάνιο και αφού ετοιμαστούμε οδηγούμε με μισόκλειστα ακόμη μάτια μέσα στην κίνηση για να φτάσουμε στο γραφείο. Κάπου εδώ αρχίζει ο εκνευρισμός με "τον μ.. τον ταρίφα που σταμάτησε απότομα πρωί πρωί στην παραλιακή και παραλίγο να του κολλήσουμε από πίσω"..
Εκεί γύρω στις 9:30 και με την πέμπτη γουλιά καφέ τα μάτια αρχίζουν να ανοίγουν. Έχει άλλωστε χτυπήσει το πρώτο τηλέφωνο από πελάτη. Εκτός από τον ταρίφα, στη λίστα προστίθεται ο δεύτερος μ.. της ημέρας και ο μετρητής του εκνευρισμού μας ανεβαίνει άλλη μια μονάδα.
Θα ακολουθήσει "ο μ.. ο διευθυντής, ο οποίος θα πει στον μ.. τον προϊστάμενο ότι το deadline για το έργο που τρέχει είναι μεθαύριο, ενώ κανονικά χρειάζονται άλλες 15 ανθρωποημέρες"! Και φυσικά "ο μ.. ο συνάδελφος που βρήκε μέρα να λείπει σήμερα και θα πρέπει να κάνεουμε εμείς όλη τη δουλειά"!
Κατά τις 13:30 η λίστα μεγαλώνει ανησυχητικά. Προστίθενται σε αυτή σε κλάσματα δευτερολέπτου "ο μ.. τύπος του delivery που έφερε το μεσημεριανό μας με καθυστέρηση και -όπως πάντα- κρύο", "ο πέμπτος πελάτης που ρωτάει το ίδιο πράγμα για εκατοστή φορά (RTFM λέμε!)" και "ο έκτος πελάτης που δε μας αφήνει να κάνουμε διάλειμμα και να φάμε επιτέλους το - κρύο - γεύμα μας".
Φτιάχνοντας τον δεύτερο καφέ της ημέρας ελπίζουμε να κυλήσει γρήγορα η ώρα μέχρι τις 17:30-18:00 για να φύγουμε επιτέλους από "το κ..γραφείο". Αμ δε! Δεν προλάβαμε να το σκεφτούμε καν και έσκασε το πρόβλημα! Άλλος ένας μ.. προστέθηκε ακαριαία στη λίστα. Μπορεί και δύο.
Τελικά πήγε 19:00 μέχρι να φύγουμε από το γραφείο. Οδηγώντας δίχως αύριο ξανά την παραλιακή και προσθέτοντας στη λίστα μας με τους μ.. μία γιαγιά που "δεν είχε χώρο ο χάρος να την πάρει με την προηγούμενη φουρνιά και την άφησε για την επόμενη, εκείνη σύνεχίζει να οδηγεί και παραλίγο να μας σκοτώσει", έναν φορτηγατζή που "οδηγεί στη μεσαία λωρίδα και όλοι τον προσπερνούν από δεξιά" και την κοπελίτσα που "μόλις πήρε δίπλωμα και σταμάτησε στο πορτοκαλί και τώρα πρέπει να περιμένουμε το επόμενο φανάρι που θα μας καθυστερήσει 50 ακόμα δευτερόλεπτα"..
Φτάσαμε - δόξα να 'χει ο κύριος - στο σπίτι μας επιτέλους! "Ο μεγάλος μ.. ο γείτονας έχει πάλι παρκάρει το αυτοκίνητό του ΑΚΡΙΒΩΣ στην είσοδο και πρέπει να περάσουμε πάνω από το δεντράκι για να μπούμε στο σπίτι μας"! Και όλα αυτά κουβαλώντας τα ψώνια από το super market που μας έχουν βγάλει τα χέρια.
Μαγείρεμα στα γρήγορα. "Ο μ.. ο χασάπης πάλι δεν έκοψε καλά τις μπριζόλες".. Και αυτές οι πατάτες που μας πούλησε ο "μμ ο γύφτος στο δρόμο έχουν γεύση κολοκυθιού".
Το έταιρον ήμιση γυρίζει από το γραφείο με τη δική του λίστα με μ.. Τρώμε μαζί και συγκρίνουμε τις λίστες μας. Τα νεύρα μας τσατάλια από τα γεγονότα της ημέρας. Κουβαλάμε τον εκνευρισμό μας από το γραφείο στο σπίτι. Πολλές μάλιστα φορές θα ξεσπάσουμε και ο ένας στον άλλο. "Είναι πλυμένο το γκρι μου πουκάμισο; Θέλει σίδερο; Μπορείς να μου το σιδερώσεις;" "Να το σιδερώσεις μόνος σου! Τι είμαι εγώ δούλα; Έχω πεθάνει από το πρωί!"
Και αφού κάνουμε για άλλη μια φορά την ίδια συζήτηση, σχετικά με τα νεύρα που κουβαλάμε όλη μέρα και που πρέπει να ηρεμήσουμε και να κλείνουμε γενικό μετά το γραφείο και την κούραση της ημέρας, αφήνοντας όλα τα άλλα έξω από την πόρτα του σπιτιού μας και να χαιρόμαστε τα νιάτα μας, την ομορφιά και τον έρωτά μας, θα πέσουμε λιώμα στο κρεβατάκι μας.

Αυτή θα έπρεπε να είναι η ζωή μας;

Υ.Γ.: είμαστε early 30s και χωρίς πολλές υποχρεώσεις και παιδιά!

First try..

This is the first posting to my newly created blog..
Since I'm really new to this, i don't know how exactly to start. I guess it's going to be easier in the future.